Η ελιÜ Þ ελαιüδενδρο Þ λιüδεντρο (επιστ. Ελαßα, Olea) εßναι γÝνος καρποφüρων δÝντρων της οικογÝνειας των Ελαιοειδþν (Oleaceae), το οποßο συναντÜται πολý συχνÜ και στην ΕλλÜδα. Ο καρπüς του ονομÜζεται επßσης ελιÜ και απü αυτüν παρÜγεται το ελαιüλαδο. Η ελιÜ υπÞρξε το σýμβολο της θεÜς ΑθηνÜς. |
Η ελιÜ εßναι γνωστÞ απü τους αρχαιüτατους χρüνους, και πιθανüτατα κατÜγεται απü το χþρο της ανατολικÞς Μεσογεßου. Σýμφωνα με την αρχαßα ελληνικÞ παρÜδοση, πατρßδα της ελιÜς εßναι η ΑθÞνα και η πρþτη ελιÜ φυτεýτηκε απü την ΑθηνÜ στην Ακρüπολη.
Οι ¸λληνες Þταν ο πρþτος λαüς που καλλιÝργησε την ελιÜ στον ευρωπαúκü μεσογειακü χþρο. Την μετÝφεραν εßτε ¸λληνες Üποικοι εßτε Φοßνικες Ýμποροι. ¼πως αναφÝρει ο Πλßνιος, κατÜ το 580 π.Χ, οýτε το ΛÜτιο οýτε η Ισπανßα οýτε η Τýνιδα γνþριζαν την ελιÜ και την καλλιÝργειÜ της. |
Εßναι δÝντρο αειθαλÝς, Ýχει φýλλα αντßθετα, λογχοειδÞ, δερματþδη, σκουροπρÜσινα στην Üνω επιφÜνεια και αργυρüχροα στην κÜτω. Τα Üνθη της εßναι λευκωπÜ, μονοπÝταλα και πολý μικρÜ, σχηματßζουν ταξιανθßα βüτρυος και εμφανßζονται προς το τÝλος ΜαÀου, ενþ ο καρπüς ωριμÜζει και συλλÝγεται κατÜ τα τÝλη του φθινοπþρου και αρχÝς του χειμþνα. Ο κορμüς της ελιÜς εßναι οζþδης και καλýπτεται απü τεφρüφαιο φλοιü. |
